คนเรามันจะเลิกกันเพราะมีลูกจริงหรือ?

ต้องกล่าวก่อนว่าผมยังเป็นนักศึกษาอยู่ แฟนผมก็เช่นกัน และตัวผมกับเเฟนเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้น พอเรื่องมันเกิดขึ้นเเล้วเราก็พยายามหาทางออกกันทั้งคู่ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการเอาออก ทั้งผมเเละแฟนต่างคนต่างก็เครียดมาก มันถือเป็นเรื่องที่หนักมากสำหรับเรา ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนการตัดสินใจ แต่ช่วงพักหลังๆมานี้ เหมือนเเฟนผมพยายามที่จะห่างเหินกับผม ไม่สนใจ ไม่พูดคุยกับผม ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมไม่เคยคิดจะทิ้งเขากับลูกเลย ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง แล้วผมก็ต้องการคุยกับพ่อแม่เขาด้วยเพื่อที่จะขอโทษและยอมรับผิดในการกระทำทุกๆอย่าง แต่ฝั่งพ่อแม่เเฟนอยากจะให้แฟนผมไปเรียนที่อื่น แล้วก็จะดำเนินการเกี่ยวกับผม ตอนนี้ผมแทบจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ ผมรักแฟนผมมาก ผมต้องการที่จะดูแลเเฟนผม ผมมองไปถึงอนาคต ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะยังเลี้ยงดูแฟนผมไม่ได้ ก็ไม่ได้แปลว่าในอนาคตผมจะหาเลี้ยงไม่ได้ ผมเห็นตัวอย่างในหลายๆคู่ก็เริ่มจากความลำบากกัน ขนาดพ่อแม่แฟนก็ยังเคยลำบากมาก่อน ผมจึงคิดแล้วทำไมผมจะเริ่มไม่ได้ แต่ถ้าให้ผมมองมุมมองผู้ใหญ่ท่านคงจะมองว่าเด็กอย่างเราๆที่ยังเรียนไม่จบจะไปมีปัญญาทำงานทำการอะไร แล้วจะเลี้ยงดูลูกเขาได้ไหม ภาระความรับผิดชอบก็ยังไม่สูงพอ ผมก็เข้าใจตรงจุดนี้ ณ ตอนนี้ใครๆต่างก็ต้องมองว่าผมผิดที่ทำให้เขาต้องท้อง แต่ผมไม่อยากหาคำแก้ตัว และ ผมก็ยอมรับผิดจริงๆ เพราะผมเป็นห่วงเเฟนผมมากกว่า ยังไงเเฟนผมก็สำคัญที่สุดในตอนนี้ แต่ผมก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงคิดจะไปจากผม ห่างจากผม หรือหนักสุดก็คือเลิกกับผมผมไม่รู้ผมควรจะทำยังไงแล้ว ผมคิดเเต่เรื่องเขาทุกวันนับตั้งเเต่วันที่เกิดเรื่อง ไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะหยุดคิดได้ ตอนนี้ผมเหลือเเค่ไปบอกพ่อแม่ของผม ผมจริงจังกับเขามากถึงขั้นเคยบอกเขาว่าเขาจะเป็นคนที่ผมจะใช้ชีวิตด้วยกัน และจะเเต่งงานกับเขาถ้าผมพร้อม ผมมันเเย่จริงๆ ที่ทำอะไรไม่ได้เลย ผมไม่อยากเสียเขาไป 4-5 วันหลังมานี้ผมร้องไห้ตลอดทุกวัน ผมควรจะทำยังไงดีครับ ตอนนี้เครียดมาก หยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้เลย